ഒളിച്ചിരുന്നുഞാനൊരായിരം കൊല്ലം - വെളിച്ചമെന്നുള്ളതറിഞ്ഞിടാതഹോ!
.........
കുതിച്ചുഞാനൂഴിപ്പരപ്പിലേക്കെന്നാല്‍ - പതിച്ചിതു കഷ്ടം ശിലാതലം തന്നില്‍
പരിചില്‍ ശാന്തത പരിലസിക്കുമെന്‍ - പരിസരമെല്ലാം പരമസുന്ദരം
കുണുങ്ങിയോടുവാന്‍ തൃണതലപ്പര - പ്പിണങ്ങിയെന്നിലന്നഖിലഭാഗ്യവും.
തുളുന്പിയാനന്ദമകക്കുരുന്നില്‍ ഞാന്‍ - പളുങ്കുമാല്യങ്ങളവയിലര്‍പ്പിച്ചു.
കിളിനിരകള്‍തന്‍ കളകളസ്വനം - കുളിരിയറ്റിയെന്നകതളിരിങ്കല്‍
പകരം ഞാന്‍ വീണാക്വണിതം മേല്‍ക്കുമേല്‍ - പകര്‍ന്നിതന്നാളപ്പതംഗപാളിയില്‍ ;
മറഞ്ഞുപോ;-യിനി വരില്ലൊരിക്കലും...
